...Sarı saçlarında buğday taneleri topladım.
Bir tel saçın düşsün istemedim...kıyamadım.
Buğday gibi nimetten saydım.

Gözlerinde dört mevsim bahar yemyeşil.
Kah baktım uzun uzun alabildiğince yeşile.
Kah çimler üzerinde yuvarladım.
Tenin desen buğday tonu,,
Un gibi akça pakça ügütünce.
Dahası da var...resmini gözümde büyütünce.
Dokunmaya kıyamadım....
..Ama sarılıp derin derin kokladım.
Kah ferahladım kah kor ateşlerde yandım.

Ah be akça pakçam.
Ah be gönlümün gizli yarası.
Bin dirhem altına bedel...
Gönlümde sakladığım tek akçam.

Abartmıyorum inan güzelligini.
Yazmaya bile kıskanırım.
Seni hiç bir şiirde anlatamam.
Sanma kendimi şair sanırım.
Bazen öyle çoşar öyle coşarki duygularım.
Susarım.....
Yazmaya utanırım.

Bir hayal aleminde seni yaşamak benimkisi.
Varmı...?
Yok bilirim daha ötesi.
Genede senden alamam kendimi.
Boşver söylemedim say
Yazmadım say bahar gözlüm...
Kaldır başını üzme kendini.
Ne ben alıp koparırım seni olduğun yerden
Ne sen yıkabilirsin bendini.
Alıntı