《Allah’ın Rahmiyle Çoğalır Evren》

Nicedir doğumları güle banıp kutsamaz kadınlar
Buna rağmen cenin dualarına tamah eder
Saçlarını tarayan kısır balıklar

Değil mi ki
En şuh süsünü toprağa sürüp
Kendi suyuyla kendini kirletirken insan
Yarattıklarını ayetleriyle yıkayan
Her mabette rahman ve rahimdir
O vakit
Gül dikenlerini rahme bastırdığında
Gök boşalmalı
Yer doğurmalı
Çözülmeli balıkların belikleri
Ve kadınlar
Aşkına düştükleri kadar sevişmeli...

Bana gelince
Âdemin havvayı doğurduğu günden beri
Yüreğinin kilidinde
Rahmi yırtık bir çocuğum
Dikiş tutmaz hiçbir nefesim
Oysa
Allahın dokunduğu rahimlerde büyümektedir aşk
Ki aşk
Suyun insana
Teri nisanın yağmura dönüşüdür
Bilirim…